Op 14 maart hoorden we dat Spanje die nacht om 12 uur op slot zou gaan tot 5 april. Omdat we niet in een paar uur alles konden afbreken en opruimen besloten we om dan maar 3 weken te blijven.
In Monte Gordo werd het er ook niet gezelliger op. Er mochten geen nieuwe kampeerders meer de camping op en de mensen op de camping werden ook een beetje in hun vrijheid beperkt. In het dorp waren ook alle restaurants en barretjes gesloten. De lol was er af.
Toen hoorden we op woensdag 18 maart dat we met een speciale brief van de ambassadeur van Spanje wel regelrecht naar huis konden. Afgesproken dat we de volgende dag alles zouden opruimen en afbreken en op vrijdag vertrekken. Nog allerlei speciale formulieren gedownload en ingevuld en de caravans aangehaakt zodat we vrijdag zo vroeg ( 7.30 uur) mogelijk konden vertrekken. Bij de Spaanse grens werden we aangehouden. De papieren die we allemaal hadden ingevuld bleken niet goed genoeg te zijn. We kregen weer nieuwe formulieren die we moesten invullen. Die werden in een kantoortje gecontroleerd en eindelijk na een uurtje oponthoud mochten we door.
Gelukkig hadden we achter hotel Olimpia bij Salamanca een plaats voor de caravans gereserveerd. Het was er stampvol met hoofdzakelijk Engelsen die gehoord hadden dat de ferry's niet meer zouden varen. Het parkeerterrein voor de camping stond ook stampvol.
De volgende ochtend om 7.30 uur vertrokken. Geen kip op de weg dus dat schoot lekker op. Bij de Franse grens stonden we zo'n uurtje in de file. Bij de tolpoortjes moesten allemaal door hetzelfde poortje. Toen wij aan de beurt waren werden we aan gehouden. Een agent zei :"you go home?", Wij: "yes sir" en hij weer "go" . Alle formulieren hadden geen nut. Doorgereden toet een mooi parkeerterrein vlak bij Castets. Helaas geen stroom dus met waxine lichtjes en de lamp van de telefoon de volgende morgen de verjaardag van Andrea gevierd.
Op 22 maart 800 km. gereden. Niets op de weg . we konden met 80 km. per uur dwars door Parijs. Natuurlijk weer op een parkeerterrein geslapen. We begonnen er aan te wennen.
Op 23 maart hoefden we nog maar 400 km. Om half acht vertrokken. Bij de Belgische grens werd niet gecontroleerd en ook niet bij de Nederlandse grens. In Belgie nog wel even getankt voor € 1.16/liter. Om 14 uur moe maar voldaan thuis. Arjen had gezorgd dat de koelkast enz. vol stonden zodat we de eerste dagen vooruit konden. Nu zitten we in sociale onthouding. MAAR WE ZIJN THUIS.